چرا آتیلا به رم حمله کرد: برای طلا یا زمین؟ خیر! طبق یافته تازه برای نجات مردمانش از گرسنگی! - مجله کوروش بزرگ

یک مطالعه تازه که داده های آب و هوایی را از حلقه های درختان بازسازی می نماید، نشان می دهد که این افراد نیمه کوچ نشین به دلیل گرسنگی محض مجبور به یورش و حمله به استان های روم شرقی شدند.

با توجه به آرشیو طبیعی ثبت شده در خطوط رویش درختان بلوط در جمهوری چک و بایرن، اوایل قرن پنجم در دشت مجارستان بزرگ مجموعه ای از تابستان های بسیار خشک و خشکسالی حکمفرما شد

باستان شناسان دانشگاه کمبریج می گویند که بین سال های 420 و 450 پس از میلاد، مردمی که در استپ های اوراسیا زندگی می کردند، آب و هوای پرآشوبی را تجربه می کردند.

چنین زمان های خشکسالی، جوامع هون را مجبور می کرد تا بین کشاورزی در یک نقطه ثابت و گله داری حیوانات به مراتع سرسبز یکی را انتخاب نمایند.

در واقع، دندان های بقایای انسان های باستانی که در استپ های مجارستانی بزرگ یافت شدند، نشان می دهند که هون ها در طول عمر خود چندین تغییر رژیم غذایی را تجربه نموده اند. به نظر می رسد که آنها به سرعت با هر منبع غذایی که بیشتر در دسترس بود سازگار شدند و همین امر ممکن است باعث تغییر در نقش های اجتماعی شده باشد.

آتیلا هون، که در دهه 430 به قدرت رسید، اغلب به دلیل شروع جنگ سرزنش می گردد. مورخان رومی می گویند در طول سلطنت او، یورش های منظم به ایالت-شهرهایشان، به دلیل هوس فزاینده آنها به طلا و زمین رخ می داد.

اما چشم ها را باید شست و طور دیگر باید دید. در حالی که مورخان غربی آتیلا را اغلب به عنوان یک رهبر حریص در نظر می گیرند که مشتاق استامپراتوری روم را از بین ببرد، مهم است که توجه داشته باشیم که حملات او به مرزهای شرقی در زمان افزایش خشکی در حوضه کارپات اتفاق افتاده است.

در ابتدا، روابط بین هون ها و رومی ها برای دو طرف سودمند بود، اما همکاری آنها در دهه 440 از بین رفت. در سال های خشکسالی، زمانی که چراگاه ها کمیاب بود، گله داران هون ممکن است مجبور شدند روکیردی هجومی اتخاذ نمایند.

احتمالاً آنها به دام های همسایه های خود حمله می کردند و به یک جنگ سالار یا پادشاه جنگجو تکیه می کردند تا آنها را گرد هم بیاورد.

ویرانگرترین تهاجمات هون ها، در سال های 447، 451 و 452 میلادی، در اوج خشکسالی رخ داد.

این موضوع این سوال را مطرح می نماید که آیا امکانات زیست محیطی تغییریافته باعث سازگاری با معیشت، اقتصاد و شاید حتی سازمان های اجتماعی شده است یا خیر.

اگر حق با نویسندگان باشد، خشونت آتیلا علیه امپراتوری روم ممکن است آخرین کوشش برای زنده نگه داشتن مردم خود بوده باشد.

به عنوان مثال، اسناد رومی از این زمان نشان می دهد که آتیلا زمانی از امپراتوری در امتداد رودخانه دانوب تقاضای باریکه زمینی کرد. زمینی در دشت های سیلابی که مکان خوبی خوبی برای چرای گوسفند، شتر یا اسب بودند.

حتی تصور می گردد که نیت حملات آتیلا به جلی رسیدن به طلا،برای به دست آوردن غذا و دام در زمان های خشکسالی اجرا شده است.

در زمان سلطنت او، هون ها با موفقیت به گال و شمال ایتالیا حمله کردند و در نهایت شهر میلان را تصرف کردند. با این حال، مرگ ناگهانی آتیلا در سال 453 منجر به جنگ برای قدرت در بین پسران او شد. سال بعد، هون ها برای همواره شکست خوردند.

مثل همواره تاریخ را فاتحان نوشتند. رومی ها، هون ها را عنوان مردمی زشت، وحشی، خشن و حریص توصیف می کردند.

گرچه بعضی از این افراد باستانی سازمان اجتماعی و سیاسی خود را تغییر دادند تا بر حملات خشونت آمیز تمرکز نمایند، یافته های تازه نشان می دهد که این امر احتمالاً برای بقای آنها طراحی شده بود.

آن تصویر منفی هنوز هم تا به امروز وجود دارد. با این حال، از بسیاری جهات، حلقه های درختان رکوردی عینی تر از روایات انسانی هستند، و این خطوط طبیعی اکنون به محققان یاری می نمایند تا داستان هون ها را بهتر درک نمایند.

هاکن بک می گوید: آب وهوا و محیط بر اقتصاد، و سازمان اجتماعی و رویکرد سیاسی تأثیر می گذارد.

این مثال از تاریخ نشان می دهد که مردم به روش های پیچیده و غیرقابل پیش بینی به تنش آب و هوایی پاسخ می دهند و راهکار های کوتاه مدت می تواند پیامدهای منفی در بلندمدت داشته باشد.

این مطالعه در مجله باستان شناسی رومی منتشر شده است.