تصویر بدن بعد از سرطان؛ مقابله با احساسات در طول درمان و بعد از آن - مجله کوروش بزرگ

علاوه بر این، عوارض جانبی درمان مانند ریزش موی ناشی از شیمی درمانی، کاهش وزن یا افزایش وزن ناشی از مصرف بعضی داروها و تغییرات پوستی ناشی از پرتودرمانی می تواند به طور چشمگیری ظاهر فرد را تغییر دهد و بر احساس او نسبت به بدن خود تأثیر منفی بگذارد.

مطالعه ای نشان داده که تقریباً 60درصد از بیماران سرطانی بدون در نظر گرفتن نوع سرطان، نوع درمان یا مدت بیماری، تصویر بدنی منفی از خود داشته اند.

بعضی افراد ممکن است تصویر بدن را بخشی سطحی یا جزئی از تجربه سرطان بدانند، زیرا بقای فیزیکی در درگیری با این بیماری مسئله اصلی است.

وندی گریفیث (Wendy Griffith)، مددکار اجتماعی انکولوژی و مدیر برنامه نوجوانان و جوانان در مرکز سرطان دکتر اندرسون (Anderson) در دانشگاه تگزاس می گوید: احساس ما درباره ظاهرمان جزء اصلی هویت و احساس ارزشمندی ماست. وقتی تصویر بدن ما آسیب می بیند، عزت نفس ما ضربه می خورد و کیفیت کلی زندگی نیز لطمه می بیند. در اینجا نکات تخصصی برای مقابله با احساس ناامنی از تصویر بدن در طول و بعد از درمان سرطان آورده شده است.

مسائل مربوط به تصویر بدن که باید از آن ها مطلع باشید

در ادامه، بخشی از تجربه بازماندگان سرطان و متخصصان درباره مسائل تصویر بدن پس از تشخیص سرطان و نحوه غلبه بر آن ها را می خوانید.

احساس ناامنی می تواند پس از انتها درمان ظاهر گردد

شاید انتظار شما پس از انتها دوره درمان سرطان این باشد که بدن و احساس شما درباره آن به حالت عادی بازگردد. باید بگوییم که همواره اینطور نیست. پس از درمان ممکن است هنوز جای زخم قابل مشاهده داشته باشید. ممکن است موهایتان رنگ یا بافت متفاوتی پیدا نموده باشد.

ممکن است تغییرات طولانی مدتی را در پوست خود در اثر تشعشع تجربه کنید. گریفیث می گوید: مردم اغلب درباره اینکه چه تغییراتی موقتی و چه تغییراتی دائمی خواهند بود، مفروضاتی را مطرح می نمایند. اما فقط زمان می تواند با اطمینان به این سؤالات پاسخ دهد.

همه احساس ناامنی به خاطر تغییر فیزیکی نیست

تغییرات فیزیکی پس از درمان سرطان، مانند کاهش یا افزایش وزن، اسکارهای جراحی و تغییر شکل بدن، می تواند طولانی مدت یا حتی دائمی باشد. گریفیث خاطرنشان می نماید، تغییراتِ کمتر ملموس نیز ممکن است شما را درگیر کند. او می گوید: آنچه که بدن افراد قادر به انجام آن بوده است، پس از درمان تا حدودی تغییر می نماید. مردم همواره این را در ذهنشان به تصویر بدن متصل نمی دانند اما این اتفاق واقعاً به احساس آن ها درباره خود، احساس ارزشمندی و اعتماد به نفس آن ها مرتبط است.

برای مثال، اگر زودتر خسته می شوید، یا نمی توانید مسافتی مشابه قبل را بدوید یا همان وزنه هایی را بزنید که قبل از تشخیص می توانستید بلند کنید، ممکن است ناامید و افسرده شوید و عزت نفستان کاهش یابد.

درگیری با تصویر بدن می تواند بر روابط شما تأثیر بگذارد

گریفیث می گوید: برای بهبود یافتگان سرطان که با بدنشان احساس ناراحتی بیشتری می نمایند، انزوا مسئله بزرگی است. به عنوان مثال، او می گوید ممکن است افراد از فعالیت های خاصی مانند رفتن به استخر صرف نظر نمایند چون از تصور خود در لباس شنا احساس ناامنی می نمایند؛ یا ممکن است از دوستان، اعضای خانواده یا شریک عاطفی خود فاصله بگیرند، زیرا می خواهند بدن خود را پنهان نمایند یا از به اشتراک گذاشتن این درگیری خود احساس شرمندگی می نمایند.

راه های مقابله با احساس ناامنی از تصویر بدن

چه راه هایی پیش روی بهبود یافتگان از سرطان است که بتوانند بر این ناامنی از تصویر بدن خود غلبه نمایند. چند پیشنهاد را در ادامه می خوانید.

در پی پشتیبانی باشید

گریفیث می گوید یک فرد قابل اعتماد برای صحبت پیدا کنید، مانند یک مددکار اجتماعی در مرکز درمان سرطان، یک بیمار یا بازمانده سرطان، یک عضو یا دوست حمایت نماینده از خانواده یا حتی یک گروه پشتیبانی در شبکه های اجتماعی.

قدم های کوچک بردارید

اگر نسبت به بدن خود و تغییراتی که در نتیجه درمان سرطان متحمل شده است احساس ناامنی می کنید، تغییر از حس تنفر از بدن به سمت دوست داشتن و در آغوش گرفتن آن ممکن است غیرممکن به نظر برسد.

اما نیازی نیست که یک باره چنین جهش بزرگی داشته باشید. گریفیث توصیه می نماید اهداف واقع بینانه معین کنید. سعی کنید از دوست نداشتن بدن خود به سمت پذیرش حرکت کنید. شاید رضایت، هدف بعدی باشد. لازم نیست از صفر به صد بروید. پله های زیادی در طول مسیر وجود دارد. پیشرفت آهسته و ملایم، پایان احساس بهتری به شما می دهد. فهرستی از جنبه های فیزیکی خود را که دوست دارید یا اغلب از آن ها تعریف می کنید، تهیه کنید. سعی کنید از نظر ذهنی روی آن ها تمرکز کنید.

با پزشک خود صحبت کنید

اگر بعد از درمان سرطان از جنبه ای از بدنتان ناراضی هستید، چه تغییر فیزیکی خارجی مانند ظاهر ایمپلنت های بازسازی سینه، چه تغییر داخلی مانند کاهش سطح انرژی، فکر نکنید که برای همواره با آن درگیر خواهید ماند. گریفیث می گوید، برای مثال، اگر بدن درد، ضعف عضلانی یا خستگی را تجربه می کنید، یا از ظاهر اثرات زخم ناراضی هستید، ممکن است راه چاره هایی وجود داشته باشد. درباره راه چاره ها و آنچه برای شرایط شما واقع بینانه است، با پزشک خود صحبت کنید. از او درباره درمان های تکمیلی و ترمیمی بپرسید. شاید با تنظیم داروها یا دوزها، تزریق یا جراحی برای جای زخم یا اصلاح تغذیه، نتایج دیگری به دست آورید.

به ارتباط با انکولوژیست خود ادامه دهید و به او بگویید که چه چیزهایی را تجربه می کنید. او ممکن است پاسخی ندهد یا راه چارهی برای مشکل شما سراغ نداشته باشد، اما حداقل پزشکان از مسائل رایجی که بیماران ممکن است با آن روبرو شوند مطلع خواهند شد. بسیاری از بازماندگان سرطان، مسائل پیرامون تصویر بدن خود را به حداقل می رسانند. پس از روبروه با یک بیماری تهدید نماینده زندگی، افراد ممکن است احساس نمایند حق ندارند در خصوص تغییرات فیزیکی نگران باشند. اما باید بدانیم که نگرانی های مربوط به تصویر بدن می تواند عواقب جدی داشته باشد و نباید نادیده گرفته گردد.

این دست نگرانی ها می توانند تأثیر منفی قابل توجهی بر سلامت روان و کیفیت زندگی داشته باشند و باعث شوند افراد تجربیات، روابط نزدیک و حتی شادی خود را از دست بدهند. اگر این مشکل را دارید، دانستن اینکه تنها نیستید و باید در پی حمایت و ارتباط با دیگران و مهربانی با خودتان باشید، می تواند یاری کند. گریفیث می گوید باید همه چیزهایی را که بدن شما از سر گذرانده است، بپذیرید. سعی کنید نسبت به خود شفقت داشته باشید.

اگر تجربه ای در این زمینه و یا پیشنهادی برای درمان این احساس دارید، نظر خود را برای ما همین جا بنویسید.

منبع: everydayhealth