ماجرای بنزین لیتری 7 هزار تومان چیست؟ - مجله کوروش بزرگ

به نقل از شهروند، سال که به نیمه می رسد شهر می شود میزبان جهانگرد ها و مسافران. مهمانان از راه رسیده چشم می دوزند به زیبایی ها اما اهالی می مانند و صف های طولانی و بی بنزینی. جایگاه هایی که محدودند و نازل هایی که اغلب شان به بهانه خرابی بیکار مانده اند.

سهمیه ای که کفاف یک هفته را می دهد

دل شان خون است از صف ها و ساعت های طولانی معطلی در پمپ بنزین ها. هفت شب خودشان را به پمپ بنزین برسانند حدود ساعت 11 نوبت پر کردن باک شان می رسد. تاکسی باشی یا خودروی شخصی فرقی ندارد، سهم مشترک معطلی های چند ساعته است برای یک باک بنزین.

قوانین سهمیه بندی بنزین و ماجرای کارت سوخت یعنی 60-50 لیتر بنزین. سهمیه کارت سوخت به زور کفاف یک هفته را می دهد. سه هفته از ماه هم چشم می دوزد به بنزین آزاد. بنزینی که شلوغی صف و تقاضای بالای نرخش را تعیین می کند. سوختی که گاهی اوقات با ناز و با نرخ 7هزار تومان سر ریز می شود درون باک های خالی از بنزین. بنزین آزاد 10 لیترش می شود حدود 100هزار تومان.

حذف کمک هزینه سوخت 300-200 تومانی

شش ماه اول سال سخت نمی گذرد به ماشین دارها چون خبری از مسافر و جهانگرد نیست. سال به نیمه که می رسد دردسرها شروع می شود. خیلی ها مسافر چابهارند و سودای دیدن زیبایی هایش را در سر می پرورانند. سوداگران طبیعت و زیبایی های چابهار سر ریز می شوند در شهر تا دردسر بنزین دامن اهالی را بگیرد. صف های خلوت جای شان را می دهند به قطار ماشین هایی که بنزینی به باک شان نمی بینند.

نمی دانند از صف های طولانی شکایت کنند یا از قیمت سر به فلک برداشته بنزین آزاد. مشکل کمبود جایگاه هم هست تا خون شود دل شان.

اعتراض دارند اما نمی دانند اعتراض شان را باید پیش چه کسی ببرند. بارها پیگیر ماجرا بودند از اتحادیه و جاهای دیگر اما همه بی نتیجه و ابتر. دوره ای که شرایط برایشان سخت شد، قول داده شد برای کمک هزینه تامین سوخت . مبلغی که ماهانه سر ریز می شد در کارت های بانکی البته به ضمانت شماره ملی افراد.

دستفروشی بنزین!

مسأله عادی و روزانه خیابان های چابهار. بنزین ها از گالن ها سر ریز می شوند درون بطری های نوشابه خانواده برای خودنمایی پیش چشم عابران. بطری های یک و نیم لیتری که جا خوش کرده اند روی جعبه میوه های سر و ته شده.

کاسبی ساده اما پُرسود. نه خبری از مغازه و حتی چهاردیواری است برای به نمایش گذاشتن اجناس. سر و روی کاسبی شان ساده و بی ریاست. جعبه میوه ای سر و ته شده و بطری هایی برای لبریز شدن از بنزین. فروشنده ها هم یا به جدول گوشه خیابان تکیه داده اند یا روی یک جایگاه رنگ ورو رفته.

زدوبند دستفروش و جایگاهدار

ماجرا به همین سادگی ها هم نیست. شهروندان چابهار از خراب شدن عمدی نازل ها می گویند. نازل هایی که باید از رده خارج شوند برای طولانی شدن صف ها.

ماشین های دودی مرموز گاهی با چندین کارت سوخت سر می زنند به جایگاه ها. مَشک پُر بنزین برایشان لیتری هزار و 500 تومان آب می خورد.

بنزین، لیتری 7هزار تومان!

راه دور و سهمیه کم کاروکاسبی فروشنده های بنزین آزاد را سکه کرده. دکه ها و دستفروش هایی که گالن های بنزین را برای فروش به نمایش می گذارند؛ بنزین تنها لیتری 7هزار تومان! یعنی یک جهت دو دقیقه ای 10 تا 12هزار تومان خرج برمی دارد برای مسافر.

چابهار شهری محروم از حمل ونقل عمومی! شهری که تاکسی خطی به خود نمی بیند. گذر بی آرتی و مترو هم که اصلا به این گوشه کشور نیفتاده. در غیاب اینها خبری از اتوبوس ها هم نیست تا کاروکاسبی تاکسی های آزاد سکه شود.

به گفته مدیر طرح و مطالعات شهرداری چابهار شهرداری اقداماتی داشته برای راه انداختن حمل ونقل عمومی. اقداماتی که هنوز هم اجرایی شدن را به خود ندیده.

همه بار حمل ونقل شهری مانده بر دوش تاکسی های آزاد شهر. تاکسی هایی که اغلب از سهمیه محروم اند. اغلب از بنزین آزاد استفاده می کنند، بنابراین کرایه ها بی نهایت بالاست. حرف از منطقه آزاد که به میان می آید چابهار هم در میان نام ها به چشم می خورد. منطقه آزادی که با صدور مجوز می تواند شاهد تاکسی های وارداتی باشد برای تسهیل زندگی شهر. در حرف چابهار را پیشانی توسعه و قطب جهانگردی می بینند اما در عمل اتفاق خاصی نمی افتد.